31/10/09

Relatos do Samaín 09
Todos cumpren as condicións: menos de 100 palabras, e incluír obrigatoriamente arrepío, suor, espello.

O CAMIÑO
Pasei a man pola fronte para secar o suor que me envolvía todo o corpo, estaba cansada pero sabía que non podía permitirme parar de correr, tiña que seguir, non podía deixar que me colleran, non estaba disposta a perder tan facilmente.
A chuvia batía en min fortemente, un enorme arrepío percorreu o meu corpo de pés a cabeza. Por moito que me pesara tiña que seguir correndo como fose, xa non sabía de onde quitar forzas.
Inclinei a cabeza, necesitaba verme no espello que formaba a poza, non me devolveu o reflexo.
Ana Antelo Castelo 2ºC

O REFLEXO
Era un día calquera, coma todos os días eu estaba vestíndome no meu cuarto e mirándome ao
espello cando, de súpeto, vexo coma un rapaz pálido, moreno e de pelo escuro estábame mirando. El seguía aí, a min subiume un arrepío polo corpo e comecei a suar. El díxome que era a miña hora, pero eu non sabía que quería dicir. Chamei a miña nai, pero non me contestou. Cando fun á cociña estaban todos asasinados. Eu paso agora os días encerrado nun manicomio vendo a ese rapaz que, en realidade, era o meu reflexo.
Michael Pérez Riveiro 2ºA
LA HUÉRFANA
Una noche de invierno, en una casa abandonada en un bosque, vivía sola una chica h
uérfana. Estaba sentada en su sofá viendo la tele, cuando sintió un escalofrío como si algo malo fuese a pasar. Poco después escuchó que alguien llamaba a la puerta y fue a mirar. Del miedo que tenía le caían las gotas de sudor y, cuando abrió la puerta, sitió que la agarraban por detrás y desde aquel día non se supo más de ella. Y dicen los que vivieron en esa casa que al mirarse al espejo veían la imagen de la huérfana.
Sara Carril Rey 1ºC

UNA NOCHE CUALQUIERA
U
na noche muy oscura cuando me dirigía a casa de mi abuela escuché un ruido que provenía de una casa muy vieja y abandonada que se encontraba en un callejón sin salida. Me acerqué porque soy muy curiosa, y me encontré con unhas escaleras larguísimas. Cuando estaba subiendo comencé a sudar, al fondo de un pasillo había un espejo. Sólo con mirarlo me daban escalofríos, me acerqué colocándome delante y, ante mi asombro, descubrí que no me reflejaba en el espejo.
Aurora Parga González 1ºC

E aquí tedes dous relatos feitos por profes/as. Unha piruleta para quen me saiba decir quen os escribiu.

QUERO SAÍR
Non sei canto tempo levaba naquela habitación escura. Era un espazo que se facía máis pequeno día a día. Estaba baleiro, sen espellos e decoración algunha. Apenas podía moverme. Unha especie de suor quente percorría meu corpo. Non tiña fame. Alguén que non vía, alimentábame a diario. Cando me sentín con forzas comencei a patear nas paredes. De súpeto, fíxose a claridade. Non dubidei e lanceime cara á luz. Era moi potente, case que cegadora. Un grito arrepiante veu de fóra. Unhas mans poderosas agarráronme polo pescozo e tiraron tanto que rompín a chorar: nacera.
Lisbeth Salander

Noite eterna
Escuridade! Era o único, escuridade. O meu corpo afundíase nun mar de dor, nun suor frío, xélido, nun arrepío estremecedor. Só tiña a sensación de perda, de que algo dentro de min íase desfacendo, como néboa perdida na noite escura.
Aos poucos notei como o sentido retornaba a min. Distinguín unha luz estraña, entre nubes negras, coma un espello da miña alma.
De pronto sentinme forte, moi forte. Souben que non estaba vivo, que non estaba morto. Só tiña conciencia dos dous puntos vermellos no meu pescozo e de que tiña fame, unha fame feroz, de sangue fresco.
Siniestro

6/3/09

PALABRA NAMORADA 2008/2009

Calligrammes Ironiques

Ma puce, elle pue.
Mon chatton adore les bonbons.
Mon chou échoue.
Mon lapin mange du pain sous le sapin.
Ma bichette est chouette.
Mon loup a des poux.
Ma poule est cool.
Ma souris aime le riz.
Ma soeur fait du beurre.

Bisous salés, Bisous sucrés dans la mer italienne.
Bisous chocolatés avec une tasse de thé.
Bisous de crapaud à côté du drapeau et du chapeau.


(Lune / Catarina Cousillas 3º PDC)

Ademais, os poemas de "Lune" veñen acompañados do caligrama que podedes ver na imaxe.



Désamour, Désamour
Ton coeur bat pour moi,
Je ne le veux pas,
Je ne le retiens pas.
Tu es fou de moi.
Ta main caresse mon coeur,
Ma main mouille ton coeur.
Je ne t´aime pas,
Mais toi, tu ne le comprends pas.
Tu n´es pas assez mûr pour moi,
Mais toi, tu ne l´acceptes pas.
Toi, fou, fou de moi,
Mais moi, peur, peur de toi.
Les jours passent.
Les rôles sont inversés.
Tu en a assez de moi,
Mais mon coeur a le coup de foudre pour toi.
Je t´aime, tu ne m´aimes pas.
Je comprends ta douleur,
Tu comprends mon coeur.
Voici mes lecteurs un exemple de rupture de coeur.


(Estrela / Noelia Pose 1ºB)


Please, don't leave me


I can't say how much I love you
I can't tell that magic were the moments I passed with you
Now you are going to die
But you can't leave me
I need you with me.
Because you are the most important thing to me.
I die just thinking a world without you
So, don't leave me alone
You squeeze my hands,
And don't let them go, just tell me you are ok.
I look into your eyes,
And I feel the pain shining on them.
I cannot say how sad I am, this is too much to me


Why can't you smile again?
I think I was stupid...
Why Didn't I say "I love you"?
But It's never late...
-I love you-I said.-
Me too-you said.
Then you closed your eyes and you have never opened them again.
And I died too...


And this death is the worst death...
Dying of love, cruel fate

(Cookie Cake / Sara Carballo 3º)


Ela axúdame a rir

Ela axúdame a rir.
Ela axúdame a chorar.

Ela axúdame a vivir.
Ela ensíname a amar.

Ela faime sentir feliz
cando eu non o podo sentir.
Ela faime sentir mellor
dándome o seu amor.

Ela damo todo
sen nada me reprochar,
e se eu non llo devolvo
non mo vou perdoar.

Ela sabe que eu a quero
non sei se entenderá
que con esta carta podo demostrar
que o amor máis forte é o dunha “MAMÁ”.


Carta a unha “mamá”.
Porque o día dos namorados
O amor máis cego que hai
É o amor dunha nai.



(Carmen dos Bolos / Cristina Caamaño 2º)



E para rematar, agradecendo a participación dos adultos (valentes) que presentaron poemas... un soneto con todas as da lei, do ghaçafello Ramón Blanco:

A dor que estou amando

Onde se extingue a vella luz do mundo,
Amor, a noite exhala o seu suspiro
E o mar envolve a prata no profundo
Verde iris dos ollos que respiro.

Aquí contemploa dor de amarte tanto,
De perderme na pel de mar e trigo,
Deixándome mecer no doce pranto
Que é amar a boca que non digo.

Entre o Cabo Vilán e Camariñas
Ti vas no meu cerebro buceando,
E sinto a noite e sinto as espiñas

Da noite se me deixas só, vagando
Polos retortos trazos destas liñas
Nas que se deita a dor que estou amando.

Ghaçafello (Ramón Blanco Martínez)